Afgelopen week heb ik weer een mooie en bijzondere week gehad. Allereerst waren er de “gewone” dagelijkse dingen. De kinderen gingen naar school, ik had mijn werk en ondertussen bleven de wasjes draaien.
Dinsdag vierden we Bart zijn verjaardag met 3 vriendjes. Dit was een mooie groepje. Niet te groot, waardoor het voor de kinderen ook gezellig en overzichtelijk was. Na school hebben we ze meegenomen naar huis. Daar hebben ze gespeeld en cakejes gegeten. Buikjes vol en op naar “de Naturij”. Rennen, spelen en klimmen was wel aan de jongens besteed. Thuis hebben we afgesloten met friet en hup, om 17:00 uur met z’n allen in de auto en heb ik ze naar huis gebracht.
De dag daarna was heel bijzonder. Ik mocht mee werken aan het programma “Ik mis je” van de EO. In dit programma mag je als nabestaande je verhaal vertellen. Wat was het waardevol om nog eenmaal het hele verhaal van mijn moeder te vertellen. In het dagelijkse leven gebeurd dat niet zo vaak meer. Wel fragmenten of dat er kort een herinnering voorbij komt, maar echt een gesprek over hoe het met haar gegaan is niet meer. Wat fijn om te mogen vertellen hoe blij ik ben dat zij mijn moeder mocht zijn. En compliment voor het team. Wat een fijne mensen waren dat, hierdoor was het voor mij relaxt en heel waardevol. En na de opnames had mijn vader heerlijke boerenkool gemaakt. Lekker hoor zo’n Hollands maaltje eten bij paps.
De dagen daarna stonden in het teken van werk, de verjaardag van mijn schoonmoeder en mijn planning volgen, voor het Sinterklaasfeest. We vieren dit woensdag 5 december met z’n zevenen. Zaterdag ben ik op pad geweest voor de cadeaus. Vooraf had ik de kinderen het Intertoys boek laten zien en ze mochten allemaal omcirkelen wat ze wilden hebben. Vrijdagavond heb ik alles doorgenomen en per persoon een lijstje gemaakt. En zaterdag was het zover. Me against de Sinterklaascadeaus :). Dat ging uitstekend. Door de goede voorbereiding en het personeel regelmatig te vragen waar wat lag kon ik snel verzamelen wat ik nodig had. De cadeaus van Bartho waren iets lastiger want daarvoor ging ik van de ene naar de andere winkel. Maar hè, dat was prima want ik had daardoor gelijk mijn 10.000 stappen gezet.
In deze week zat alles wat ik wil: tijd met de kinderen, werken (voor mijn eigen bedrijf en het kinderdagverblijf), familietijd, nieuwe herinneringen maken, tijd met Bartho, relax momenten en gezelligheid.
Ik kreeg deze week ook vragen over mijn planning. “Hoe doe je dat toch?” “Het lijkt alsof je het altijd druk hebt, maar je komt vaak zo rustig over.” “wow, je hebt een samengesteld gezin met 5 kinderen, werk, huishouden, etc. maar hoe dan?”
Binnenkort ga ik daar een blog over schrijven en leuk nieuws, begin volgend jaar ga ik daar ook een kort online programma voor maken. Want echt, zo deed ik het eerder niet, want voor wie mij niet persoonlijk kent:
Ik was chaotisch
Ik was rommelig
Ik ben een grijs gebiedje ADD/ADHD/Hoogbegaafd
Vijf kinderen hebben = per definitie chaotisch
Door mijn creativiteit spring ik soms van het één in het ander en maak ik niet af waar ik mee bezig ben.
Ik heb het geleerd. Iedereen kan het volgens mij leren. En omdat het voor mij ging werken, merkte ik dat het goed voor mij was. Ik houd tijd over en ik hoef me niet meer druk te maken over dat ik dingen vergeet of dat ik stressend door de winkelstraten ren één dag voor Sinterklaas. En is mijn leven saai geworden door het plannen? Nope. Juist niet!!!
Ja hoor, dit jaar gaat hij er komen. De eerste foto van de schoolfotograaf met mijn drie kinderen samen op één foto. Je wilt niet weten hoe ongelooflijk blij ik hiermee ben. Maar waarom dan? Het is toch gewoon een foto?
Al weken lang zag ik hem voorbijkomen om de planner. De schoolfotograaf. We mochten als één van de eerste voor de groepsfoto omdat de peuters zouden beginnen. Lang leven Lukas.
8:10 was ik op school. Mooi op tijd. We liepen naar de gemeenschapsruimte en daar was de fotograaf toch al druk bezig. We waren als derde aan de beurt en de rij achter mij liep ook al vol. Wachtende ouders met kinderen die niet wilden wachten. Dat is al een combinatie voor succes.
De jongens luisterden goed en ze waren blij. Dit ging goed. We mochten even voor een ander gezin. Het meisje daarvan wilde niet. absoluut niet en huilde lange halen. Joris, Bart en Lukas liepen rustig naar de fotograaf. Ik checkte nog snel hun haar. Een paar plukjes waren die ochtend al niet meer in model te brengen, dus dat lukte nog steeds niet. Nou ja, het is zoals het is, dit is typisch hun haar dus prima zo.
Klik, klik, klik en na een paar minuten was het klaar. Wow. Dit ging te goed, kwam er nog een addertje onder het gras vandaan? Gingen ze nog over apparatuur vallen of zouden ze zo dan nog ruzie krijgen? Ik was op alles voorbereid. Dit ging te goed.
Dat leer je op een gegeven moment als moeder he? Dat je alle scenario’s meemaakt; van vallen in een plas water net voor de foto tot een weigerende peuter en als een peuter weigert, dan weet je het wel…
Na afloop van de foto’s loop ik trots naar mijn auto en ben ik trots. De jaren hiervoor stond ik niet in de rij. De gedachte dat ik met drie kinderen ergens naar toe moest was eigenlijk al too much. Mijn lijf werkte niet mee, ik was te moe voor alles. Ik was bang dat ze zouden gaan huilen en ruziën en dat ik dan enorme stress zou krijgen. Dit vijfde schooljaar van Joris is het mij dan eindelijk gelukt om te gaan voor een groepsfoto van de kinderen. En ze hebben hun haar niet perfect en ook de kleren zijn niet op elkaar “Name it” afgestemd. Maar wie maakt dat wat uit. Wij hadden een leuke start van de dag.
Ik ga. Mijn tassen liggen in de auto. Ik voel wat onrust en loop weer terug naar binnen. Ik loop naar boven en ga eerst naar Bart. Hij slaapt al. Vandaag zei hij dat ik geen mama was maar een prinses. “Omdat je zo mooi bent mama.” Die lieve woordjes deden mij zo goed. Ik voelde me vandaag niet zo mooi. Maar moe en al helemaal geen prinses.
Daarna loop ik naar Lukas. Hij slaapt ook. Hij vertelde vandaag dat hij mijn beste vriend is. “Want je bent zo grappig mama.”
Tot slot ga ik naar Joris. Hij zit aan de eettafel en heeft papieren voor zich. Huiswerk? Nee hoor, iets met Champions League poules. “Ik hou van je Joris” zeg ik. “Oké”. “Ik ga je missen, vervolg ik”. “Oké”. Ik snap het al… Een bijna achtjarige jongen die met z’n passie bezig is kun je beter niet storen.😄 We hadden daarvoor al geknuffeld dus ik laat hem even.
Dan ga ik echt. Een klein kriebeltje in mijn buik. Ik ga een paar dagen naar een businesstraining. Een paar dagen doorbrengen met vrouwen die gaan beginnen met ondernemen. Ik ga veel leren en veel plezier hebben. Toch kost het mij moeite om te schakelen tussen moeder zijn en mijn kinderen een paar dagen missen, naar “ik Esther” die haar eigen bedrijf gaat starten.
Ik heb een mooi autoritje voor de boeg om dat proces te laten gebeuren. Ondertussen denk ik eraan dat ik een prinses ben, die knuffels geeft en een goede vriend kan zijn. Dan komt het zeker goed.
Vandaag was ik met Bart en Lukas bij opa Mannes. We hadden er gelogeerd na de verjaardag van ons lieve neefje. Het was mooi weer voor een ijsje. Dus hup naar de Jamin in het dorp.
Vandaag met Lukas en Bart
Zittend op het bankje dacht ik terug aan een dag, zo’n 5 jaar geleden. Joris was toen bijna 3 jaar. Het was mooi weer. Dus hup we gingen naar de Jamin in het dorp voor een ijsje. Mijn moeder was toen al ziek en kon niet meer mee met dit soort uitjes. Joris, opa Mannes en ik hebben met z’n drieën een ijsje gegeten en ik heb deze foto gemaakt. Daarna gingen we terug naar oma Jennie.
Joris en opa
Terug naar vandaag; nadat het ijsje op was schoot er even door mijn hoofd “zullen we langs mama?” Ik dacht er even over na en kon het nog niet beslissen. Toen zei mijn vader:”we kunnen ook even langs je moeder?” Bijzonder, blijkbaar had hij dezelfde gedachte. Dus daar gingen we. Bart en Lukas waren er nog niet eerder geweest. Op de begraafplaats aangekomen gingen we naar oma’s plekje. Eenmaal daar vroeg Bart “krijg ik hier ook een plekje?” Zo’n pure kinder reactie. Prachtig. Ik heb uitgelegd dat als hij eerst maar zo oud moet worden als Pake, hij ook een plekje krijgt (Pake werd 100!!!). We hebben oma Jennie’s plekje schoongemaakt en daarna gingen weer naar opa’s huisje.
2 dagen. Zomaar een dag in 2013 en zomaar een dag in 2018.
De zomervakantie is begonnen. Heerlijk! Onze vakantie planning begint meestal al in november of december. Eerst is er afstemming met de andere twee ouders. Daarna hebben we allebei ons werk waarbij we moeten afstemmen met directe collega’s wat er mogelijk is.
Sommige zomervakanties zijn daardoor goed geregeld, sommige vakanties zijn meer bepaald door omstandigheden maar daarin vinden we onze weg wel.
Deze vakantie hebben we de eerste twee weken alle kinderen, maar we moeten ook gedeeltelijk werken. Dan hebben we 3 weken alleen Bart en Lukas en de laatste week zijn we weer met zn allen.
Door onze soms ingewikkelde planning hebben we wel veel geleerd. Een goede planning maken is de basis, tijd voor jezelf en elkaar hierin plannen is ook belangrijk. Tot slot is flexibel zijn binnen de afspraken ook heel fijn en voor mij soms wel lastig.
Jaren geleden zijn we gestart met dit gezin, door heel duidelijk te zien hoe we dit willen doen zijn we waar we zijn. En vandaag ben ik op een strandje met vijf jongens om me heen. Ik geniet. Het was hard werken in het begin. Nu is er zonneschijn, balans en rust. Een prima vakantie dag!
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
