Vandaag was ik met Bart en Lukas bij opa Mannes. We hadden er gelogeerd na de verjaardag van ons lieve neefje. Het was mooi weer voor een ijsje. Dus hup naar de Jamin in het dorp.
Zittend op het bankje dacht ik terug aan een dag, zo’n 5 jaar geleden. Joris was toen bijna 3 jaar. Het was mooi weer. Dus hup we gingen naar de Jamin in het dorp voor een ijsje. Mijn moeder was toen al ziek en kon niet meer mee met dit soort uitjes. Joris, opa Mannes en ik hebben met z’n drieën een ijsje gegeten en ik heb deze foto gemaakt. Daarna gingen we terug naar oma Jennie.
Terug naar vandaag; nadat het ijsje op was schoot er even door mijn hoofd “zullen we langs mama?” Ik dacht er even over na en kon het nog niet beslissen. Toen zei mijn vader:”we kunnen ook even langs je moeder?” Bijzonder, blijkbaar had hij dezelfde gedachte. Dus daar gingen we. Bart en Lukas waren er nog niet eerder geweest. Op de begraafplaats aangekomen gingen we naar oma’s plekje. Eenmaal daar vroeg Bart “krijg ik hier ook een plekje?” Zo’n pure kinder reactie. Prachtig. Ik heb uitgelegd dat als hij eerst maar zo oud moet worden als Pake, hij ook een plekje krijgt (Pake werd 100!!!). We hebben oma Jennie’s plekje schoongemaakt en daarna gingen weer naar opa’s huisje.
2 dagen. Zomaar een dag in 2013 en zomaar een dag in 2018.
ijsje.
Opa.
En oma.
Zie je dat ze altijd bij ons is?
