Selecteer een pagina
Plan van aanpak voor doel 3

Plan van aanpak voor doel 3

Jaren geleden heb ik een huis gekocht. Mijn eerste koophuis, alleen op mijn naam gekocht. Ik was zo trots. Ik heb er een aantal jaren gewoond samen met mijn zoontje Joris. Daar heb ik ervaren hoe het is om het als moeder alleen te doen. We zijn daar een team geworden en nog steeds is het een warme herinnering aan ons samen.

Later, toen ik ging samenwonen heb ik dat huisje te koop gezet. Helaas waren we een crisistijd verder en kon ik de woning alleen verkopen tegen een prijs waar ik een restschuld aan over zou houden. So be it.

Er ging een tijd voorbij waarin elke maand een aflossing werd gedaan, er rente betaald moest worden en het schoot maar niet op voor mijn gevoel…

Ik was er klaar mee en wilde beginnen met versneld aflossen.  “wie een schuld heeft, is eigenlijk blut”, hoorde ik eens en ik wilde een plan. En er kwam een plan.

Dit jaar willen we onder de € 14.999,99 komen. De tussen stand van vandaag is € 20.289,44.

€ 20.289,44 – 14.999,99 = € 5.289,45 wat we nog willen betalen. Daarbij komt nog de rente die gerekend wordt. Dit is ongeveer € 600,-

Er is een maandelijkse aflossing van € 340,-. Daarnaast hebben we in de vaste lasten een budget opgenomen van € 200,- extra. Blijft er ongeveer nog € 1750,- over die we moeten regelen. Dat zit deels in bezuinigen vaste lasten, verkoop van spullen en de kinderbijslag die niet gerekend wordt in onze vaste lasten en daardoor extra is.

We hebben een strakke budget planning. Ik weet van elke maand wat erin komt en uit gaat. Mijn man wilde niet alle extra’s er voor laten gaan, dus we gaan dit jaar wel op vakantie. Dit voelt goed. Het is een compromis waar we beiden onze weg in vinden.

Naast mijn bureau heb ik mijn command centre en daar hangt een bord zodat ik elke keer mijn doel zie. Wat niet geschreven is, bestaat niet!

Begonnen!

Oké, wat ben ik allemaal tegen gekomen? Trouwens wat helpt in het opruimen en schoonmaken is horen dat je allergisch bent voor huismijt! Dit hoorde ik vorige week dus los van wat er op de foto staat, is er nog meer mijn slaapkamer uit gegaan 😄

Terug naar de spullen van de foto; Een oude radio, tekeningen van de kinderen, speelgoed van de kinderen, deodorant, een pyjama en foto’s.

Maar het leukste wat ik tegenkwam was een vogelhuisje van Joris. Dit was een bouwpakketje wat oma Jennie gegeven had. Mijn moeder is bijna vijf jaar geleden overleden. Vlak daarna heeft Joris het gemaakt en het heeft jaren op zijn kamer gestaan. Laatst met het opruimen van zijn kamer wilde hij het niet meer. En ik? Ik kan het nog niet wegdoen. Ik kan al veel wegdoen, maar spullen gelinkt aan mijn moeder vallen nog niet in die categorie…

Gewoon maar beginnen

Gewoon maar beginnen

Oei oei oei. Er zijn van die plekjes in mijn huis die zomaar ineens volstaan. Ja echt. Zomaar.

Mijn doel is om al deze plekjes te gaan opruimen. Stap 1:

Hier gaan we deze week mee beginnen. Het is 1 doos, 1 mand, 1 oude radio en een autobanddoos (ik weet niet hoe ik dat anders moet omschrijven 😂). Ik heb werkelijk geen idee wat ik ga tegen komen.

Dit heeft zich de afgelopen drie maanden verzameld in een hoekje in onze slaapkamer. En wat zo raar is, op een gegeven moment lijkt het alsof het er hoort te staan. Alsof het altijd al zo geweest is en zag ik het niet eens meer dat het er stond. Totdat ik mijn kamer ging opruimen en dit ineens weer zag. Eigenlijk zoals mijn instapost van gisteren. Als je weer eens iets bekijkt vanuit een andere hoek, lijkt de wereld ook anders.

Ik ga beginnen met het uitpakken van de spullen

Het zal zijn als het leven; vol verassingen.

Ik houd je op de hoogte.

Esther

Ken je dat?

Ken je dat? Van die dagen of weken die niet lopen? Het lijkt te stokken en moeizaam te gaan.

Eigenlijk voel ik dat al vanaf februari. Eerst had ik een longontsteking, daarna ben ik te snel weer van alles gaan doen. Een gezin van zeven draaiende houden en mijn werk vragen ritme en aandacht. Ik vind het dan lastig om daar heel begrenst mee om te gaan.

Vervolgens overleed er iemand in mijn nabijheid. Dat is op zich al een heel verdrietig gebeuren. In die dagen voelde ik ook steeds flashbacks naar de periode dat mijn moeder overleed, bijna vijf jaar geleden. De rouw was er even weer heel intens.

Deze week ben ik met een deel van mijn gezin op vakantie geweest. Het was alsof de mantel van rouw en vermoeidheid van me afgleed. Ik heb er weer zin in, ik ga mijn doelen weer bewust beleven en ik ben weer begonnen met schrijven.

Het leven is niet een aaneenschakeling van mooie momenten. Er zitten ook periode bij die niet mooi zijn. Dat is prima. Alles mag er zijn.