In januari start ik via mijn Insta account een minsgame. Dat is een methode om op een laagdrempelige manier te gaan ontspullen. “Minsgame” staat voor Minimalism Game. Op dag één doe je één item weg, op dag twee, twee items en zo door tot dag 30 of 31. Uiteindelijk heb je eind januari dan 496 items de deur uit gedaan. Het lijkt veel, maar vooral als je net begint kom je erachter dat er best veel spullen in je huis zijn. Vooral als je samenwoont met een partner en je blijkt nog veeeeeeeel meer spullen te hebben wanneer er kleine kinderen zijn.
“Moeders” in de hashtag staat voor het feit dat voornamelijk moeders mij volgen op Instagram en ik Dieuwke van www.moedersminimalisme.nl benaderd heb. Dus samen gaan we heel veel vrouwen en ook mannen hoor, motiveren om spullen weg te doen.
Ontspullen, opruimen, weggooien, minimaliseren… hoe je het ook noemt; het doet iets met je. In mijn proces van de afgelopen drie jaar heb ik blijdschap ervaren. Blijdschap als ik weer een kastje de deur uit kon doen en er letterlijk ruimte kwam in mijn huis. Ik voelde mij trots op sommige momenten, omdat ik als (stief)mama van vijf kinderen mijn huishouden op orde heb, daarnaast leuk werk heb en dat ik dit kan doen met een glimlach en veel vreugde.
Ik heb ook verdriet gekend in het opruimen. Heel veel pijn en verdriet. Als ik iets tegenkwam van mijn moeder bijvoorbeeld. Dan gingen mijn gedachten naar haar terug en kon het verdriet mij de heel dag uit het lood slaan. En dan dacht ik een paar weken niet meer aan opruimen en ontspullen omdat het te confronterend was. Of ik legde dan de spullen van de ene naar de andere plek. En nog lukt het mij niet om de dozen met spullen van mijn moeder door te gaan. Ik accepteer dat, rouw heeft geen haast en het komt vast wel een keer.
Minimalisme is niet mijn doel op zich. Ik wil minder spullen voor de rust en het overzicht. En ik ben minder spullen gaan kopen omdat ik duurzamer wil leven. Ik vind het lastig, dat we zoveel grondstoffen gebruiken. Dat vraagt teveel van onze mooie aarde. En waarom kopen we zoveel? Puur om verzadigd te raken? Of een kick te krijgen van spullen? Of willen we met onze aankopen status laten zien aan anderen? Ik weet het niet precies. Voor mij werkt het goed om niet zoveel te kopen.
Dus vooruitblikkend naar de mooie maand die voor mij ligt, zal er van alles voorbij komen; blijdschap, verdriet, pijn, trots en doorzettingsvermogen. En alles is goed. Alles hoort bij dit proces. En deze maand doe ik het niet alleen. Ik mag dit samen doen met 110 mensen die “Ja” hebben gezegd. Dat is een grote groep mensen waar ik en anderen op terug kunnen vallen en onze vreugde mee mogen delen!
Volg mijn reis op https://www.instagram.com/estherjvos/ en volg Dieuwke op Facebook via de pagina: minimaliseren kun je leren.
“Eind 2018 wil ik alle lades en dozen uitgepakt hebben en opgeruimd. Daarnaast moet de garage ook gebeuren. Dat is nu een gevalletje, hink stap sprong, Yes we zijn veilig bij de fiets gekomen…“
Dat is wat ik schreef in januari. En hoe staat het nu? De garage is geen hink stap sprong geval meer. We komen veilig door de garage heen en veel spullen staan nu in stellingkasten. We hebben twee keer goed huisgehouden en opgeruimd. Veel spullen zijn toen direct naar de kringloop en stort gegaan. Ben ik tevreden? Ja. Ga ik nog door? Ja. Want er ligt nog genoeg! Ooit heb ik gelezen dat in een Amerikaans huishouden, gemiddeld 300.000 spullen zijn. 300.000. Serious? Ik geloof niet dat ik alles ga tellen in huis, maar ik hoop tocht echt dat het er niet zoveel meer zijn.
Oké en de lades en de dozen dan, hoor ik je denken. De lades heb ik allemaal uitgezocht. En er staan nog een aantal dozen die niet aangeraakt zijn. Dat zeg ik niet goed. Ik heb ze aangeraakt en ik zag de spullen van mijn moeder. Ik zag de spullen van mijn kindertijd en de werkjes die ik gemaakt heb toen ik een meisje van 8 was. En dan ga ik he. Ik heb iets in mijn hand en dan denk ik terug aan die tijd. Het voelt alsof mijn moeder er weer even is. Nou, dan weet ik wel dat ik nog niet in de fase beland ben dat een voorwerp geen waarde meer hoeft te hebben en alles af kan met een herinnering. Voor nu heb ik besloten dat die dichte dozen, nog even dichte dozen blijven.
In 2019 staat het opruimen nog steeds op mijn to-do list en dan zie ik wel of de dozen al aan de beurt komen.
In januari ga ik weer een minsgame doen. Op dag één doe je dan één ding weg en op dag twee, doe je twee dingen weg. Zo ga je rustig door tot en met de laatste dag van de maand. In het begin gaat het makkelijk, maar zo rond dag 19 of 20 wordt het lastiger. Deze keer doe ik het niet alleen, maar met meerdere mensen via Instagram. Samen sta je sterker en aan het einde van januari zijn we weer 496 spullen minder rijk!
Doe je ook mee in januari? Een opgeruimd huis, geeft jouzelf ook een opgeruimd gevoel. En dat geeft weer ruimte om…? Dat mag je zelf invullen.
Afgelopen week heb ik weer een mooie en bijzondere week gehad. Allereerst waren er de “gewone” dagelijkse dingen. De kinderen gingen naar school, ik had mijn werk en ondertussen bleven de wasjes draaien.
Dinsdag vierden we Bart zijn verjaardag met 3 vriendjes. Dit was een mooie groepje. Niet te groot, waardoor het voor de kinderen ook gezellig en overzichtelijk was. Na school hebben we ze meegenomen naar huis. Daar hebben ze gespeeld en cakejes gegeten. Buikjes vol en op naar “de Naturij”. Rennen, spelen en klimmen was wel aan de jongens besteed. Thuis hebben we afgesloten met friet en hup, om 17:00 uur met z’n allen in de auto en heb ik ze naar huis gebracht.
De dag daarna was heel bijzonder. Ik mocht mee werken aan het programma “Ik mis je” van de EO. In dit programma mag je als nabestaande je verhaal vertellen. Wat was het waardevol om nog eenmaal het hele verhaal van mijn moeder te vertellen. In het dagelijkse leven gebeurd dat niet zo vaak meer. Wel fragmenten of dat er kort een herinnering voorbij komt, maar echt een gesprek over hoe het met haar gegaan is niet meer. Wat fijn om te mogen vertellen hoe blij ik ben dat zij mijn moeder mocht zijn. En compliment voor het team. Wat een fijne mensen waren dat, hierdoor was het voor mij relaxt en heel waardevol. En na de opnames had mijn vader heerlijke boerenkool gemaakt. Lekker hoor zo’n Hollands maaltje eten bij paps.
De dagen daarna stonden in het teken van werk, de verjaardag van mijn schoonmoeder en mijn planning volgen, voor het Sinterklaasfeest. We vieren dit woensdag 5 december met z’n zevenen. Zaterdag ben ik op pad geweest voor de cadeaus. Vooraf had ik de kinderen het Intertoys boek laten zien en ze mochten allemaal omcirkelen wat ze wilden hebben. Vrijdagavond heb ik alles doorgenomen en per persoon een lijstje gemaakt. En zaterdag was het zover. Me against de Sinterklaascadeaus :). Dat ging uitstekend. Door de goede voorbereiding en het personeel regelmatig te vragen waar wat lag kon ik snel verzamelen wat ik nodig had. De cadeaus van Bartho waren iets lastiger want daarvoor ging ik van de ene naar de andere winkel. Maar hè, dat was prima want ik had daardoor gelijk mijn 10.000 stappen gezet.
In deze week zat alles wat ik wil: tijd met de kinderen, werken (voor mijn eigen bedrijf en het kinderdagverblijf), familietijd, nieuwe herinneringen maken, tijd met Bartho, relax momenten en gezelligheid.
Ik kreeg deze week ook vragen over mijn planning. “Hoe doe je dat toch?” “Het lijkt alsof je het altijd druk hebt, maar je komt vaak zo rustig over.” “wow, je hebt een samengesteld gezin met 5 kinderen, werk, huishouden, etc. maar hoe dan?”
Binnenkort ga ik daar een blog over schrijven en leuk nieuws, begin volgend jaar ga ik daar ook een kort online programma voor maken. Want echt, zo deed ik het eerder niet, want voor wie mij niet persoonlijk kent:
Ik was chaotisch
Ik was rommelig
Ik ben een grijs gebiedje ADD/ADHD/Hoogbegaafd
Vijf kinderen hebben = per definitie chaotisch
Door mijn creativiteit spring ik soms van het één in het ander en maak ik niet af waar ik mee bezig ben.
Ik heb het geleerd. Iedereen kan het volgens mij leren. En omdat het voor mij ging werken, merkte ik dat het goed voor mij was. Ik houd tijd over en ik hoef me niet meer druk te maken over dat ik dingen vergeet of dat ik stressend door de winkelstraten ren één dag voor Sinterklaas. En is mijn leven saai geworden door het plannen? Nope. Juist niet!!!
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
