Selecteer een pagina
Zen en schoonmaken

Zen en schoonmaken

Vroeger had ik een hekel aan schoonmaken, zeg tot een jaar of drie geleden. Mijn moeder riep steeds toen ik nog thuis woonde: “ik moet nog zien hoe dat bij jou gaat, als je later je eigen huis hebt!” Ik was chaotisch en rommelig, maar ik wist alles meestal snel te vinden.

Drie jaar geleden was het hier meer dan spitsuur in het gezin; met een baby, een dreumes en 3 kleine jongens. Zelf had ik een bloedwaarde van alles dik in het rood dus ik was leeg, op en uitgeput. Een fysieke burnout noemde de huisarts het. Mijn koppie wilde wel. Dat was niet handig. Ik bleef  zo goed als fulltime werken, voor mijn gezin zorgen en ondertussen moest  er nog schoon gemaakt worden. En dat vond ik al niets aan.

Tijd voor keuzes maken. Dat heb ik gedaan. Onder andere heb ik mij verdiept in het doen van taken door nonnen en door mensen die in een kibboets werken. Ze werken met het gevoel van dankbaarheid en bijna meditatief aan hun taken. Aan alles wat er moet gebeuren. Ik ging dat ook proberen.

Dat lukte eerst helemaal niet. Sterker nog, ik werd er nog chagrijniger van. En toen kwam dat moment. Het eerste moment dat ik rust begon te ervaren tijdens het huishouden. Dat ik hoop kreeg dat het mij zou gaan lukken. Dat ik het op orde zou krijgen en zou wonen in een schoon en opgeruimd huis. Na veel oefenen en veel klussen werkt het voor mij nu zo.

Ik ben dankbaar als ik 5 manden met was mag opvouwen (per dag dan hè, we zijn een groot gezin ), ik ben dankbaar als ik kilo’s aardappels in de week wegschil. Ik ben dankbaar als ik vieze handjes van de ramen af aan het wassen ben. Ik heb mijn kinderen. Ik mag voor ze zorgen. Ze zijn gezond. En dat is onnoembaar waardevol. Dus de was, de aardappels en de ramen wassen doe ik met liefde, met de hoofdletter L.

Mama de prinses

Mama de prinses

Ik ga. Mijn tassen liggen in de auto. Ik voel wat onrust en loop weer terug naar binnen. Ik loop naar boven en ga eerst naar Bart. Hij slaapt al. Vandaag zei hij dat ik geen mama was maar een prinses. “Omdat je zo mooi bent mama.” Die lieve woordjes deden mij zo goed. Ik voelde me vandaag niet zo mooi. Maar moe en al helemaal geen prinses.

Daarna loop ik naar Lukas. Hij slaapt ook. Hij vertelde vandaag dat hij mijn beste vriend is. “Want je bent zo grappig mama.”

Tot slot ga ik naar Joris. Hij zit aan de eettafel en heeft papieren voor zich. Huiswerk? Nee hoor, iets met Champions League poules. “Ik hou van je Joris” zeg ik. “Oké”. “Ik ga je missen, vervolg ik”. “Oké”. Ik snap het al… Een bijna achtjarige jongen die met z’n passie bezig is kun je beter niet storen.😄 We hadden daarvoor al geknuffeld dus ik laat hem even.

Dan ga ik echt. Een klein kriebeltje in mijn buik. Ik ga een paar dagen naar een businesstraining. Een paar dagen doorbrengen met vrouwen die gaan beginnen met ondernemen. Ik ga veel leren en veel plezier hebben. Toch kost het mij moeite om te schakelen tussen moeder zijn en mijn kinderen een paar dagen missen, naar “ik Esther” die haar eigen bedrijf gaat starten.

Ik heb een mooi autoritje voor de boeg om dat proces te laten gebeuren. Ondertussen denk ik eraan dat ik een prinses ben, die knuffels geeft en een goede vriend kan zijn. Dan komt het zeker goed.

Doei Netflix, spotify, RTL app en tv abonnement

Hoe enthousiast ik eerst was over Netflix zo enthousiast ben ik nu dat we het gaan opzeggen! Wat gaan jullie doen Esther, opzeggen?

Ja. De laatste maanden merkte ik een haat liefde verhouding met Netflix. Ik vond het eerst fantastisch om leuke series te volgen. Aflevering na aflevering gingen er doorheen. De laatste tijd dacht ik steeds:”wat zonde van mijn tijd”. Een serie is gauw 12 afleveringen van bijna een uur. In die tijd had ik ook…”

Deze gedachte deelde ik met Bartho en hij deelde ook dat gevoel. Iets minder sterk dan ik hem had, maar genoeg om uit te proberen hoe het is zonder Netflix. En gelijk gaan we ook de andere betaalde tv- en muziek diensten opzeggen. En in het kader van het doel “restschuld onder de € 15.000,- brengen” besparen we elke maand ongeveer € 40,- hierdoor.

En ach wat zielig voor onze kinderen. Nu kunnen ze alleen nog maar dvd’s, npo start en YouTube kijken. Als dat maar goed blijft gaan met ze.

Ik ben heel benieuwd of ik er voor mijn gevoel ook echt meer tijd voor terug krijg. Misschien wordt mijn to do list wel kleiner, of ga ik nieuwe hobby’s ontdekken of ga ik nutteloos Facebook berichten lezen of kom ik tot nog meer gesprekken met Bartho of ga ik elke avond superenthousiast sporten.

Ho wacht. Nu draaf ik door 😂, dat laatste gaat waarschijnlijk niet gebeuren.

Hoeveel uren kijk jij Netflix of televisie?

Weekje weg

Weekje weg

Yes. Ik heb vakantie. Heerlijk. Ik ben drie weken vrij. De eerste week is nu. Afgelopen vrijdag zijn we met z’n vijven vertrokken naar Groenlo voor een weekje vakantie. Afgelopen maandag kwamen Thomas en Giel erbij. Gezellig! We zijn compleet.

Aangekomen op het vakantiepark pak ik de spullen uit en besef me hoe snel dat gaat. Fijn hoor als je als minimalistische moeder in spé steeds beter wordt in het minimaal meenemen van kleding en spullen 😄.

’s Avonds loop ik alleen even een rondje over het park. Hetzelfde park waar ik als klein meisje kwam met mijn ouders. Vijf zomers lang. Mijn vader vertelde dat hij dan op de eerste avond naar de telefooncel liep om zijn moeder te bellen om te zeggen dat alles goed ging. Ik pak mijn mobiel en bel mijn vader. Om te vertellen dat alles goed gaat!

De herinnering aan die zomers zijn mooi. Er lijkt alleen maar mooi weer te zijn, het zwembad om in te duiken, witte bolletjes bij het ontbijt en mijn moeder die altijd bij de caravan was. De werkelijkheid zal vast anders zijn geweest. Onbewust loop ik naar de plek waar ooit die caravan stond. Er staan nu nieuwe vakantievilla’s. Ik denk eraan dat het jammer is dat ik mijn moeder niet kan vragen hoe zij alles deed en of ze echt hele dagen bij de caravan was, haha.

Na een paar warme herinneringen meer, trakteer ik mezelf op een ijsje en loop dan terug naar het huisje. Ik voel me gelukkig als moeder met mijn mooie kinderen. En ik voel me gelukkig dat ik zo’n lieve moeder had.

Dit is een mooi begin van de vakantie week.

Oké. Of niet oké. Dat is de vraag

Oké. Of niet oké. Dat is de vraag

Oké. Of eigenlijk niet oké. Ik weet niet wat voor een gevoel ik heb over mijn augustus opruimmaand.

Mijn niet oké gevoel komt omdat ik het niet ga halen om 25 dozen, tassen en bakken gevuld weg te doen, er staan er nog 3. Hoe komt dat toch. Ik ben toch van de lijstjes en strakke planningen? De afgelopen maand had ik geen lijstjes en strakke planning. Door de vakantie periode liep het allemaal wat anders en ik ben veel bezig geweest met de opzet van mijn eigen bedrijf.

Mijn oké gevoel komt door wat ik wel heb weggedaan:

70 kledingstukken, bekleding stoel, luiers, 25 speelgoeddingen, 8 paar schoenen, 4 onderzetters, 2 vazen, 5 lichtjes, dienblad, plant, waterkoker, bal, 6 tijdschriften, 5 kabels, adapter, speelkleed, klok, robot, tv-kastje, tas, appelschiller, 3 boeken, 3 messen, spaarpot, waterkoppelstuk, rok van mn moeder, doos blokken, 30 batterijen, buitenspeelhuis en doeltje, 2 dozen papier en 2 tassen afval.

Dat zijn 182 items heb ik net uitgerekend. Dat is meer dan ik dacht en ik vind dat een mooi resultaat! Mijn oké gevoel komt ook omdat ik veel gewerkt heb aan mijn coachingpraktijk en naast mijn andere werk ook lekker vakantie heb gevierd met mijn gezin.

Dus terugkomend op mijn eerste alinea. Al schrijvende kom ik erachter dat ik een oké gevoel over mijn opruimmaand heb, die ik hierbij sluit omdat ik morgen lekker op vakantie ga met mijn gezin!