Vandaag was ik met Bart en Lukas bij opa Mannes. We hadden er gelogeerd na de verjaardag van ons lieve neefje. Het was mooi weer voor een ijsje. Dus hup naar de Jamin in het dorp.
Vandaag met Lukas en Bart
Zittend op het bankje dacht ik terug aan een dag, zo’n 5 jaar geleden. Joris was toen bijna 3 jaar. Het was mooi weer. Dus hup we gingen naar de Jamin in het dorp voor een ijsje. Mijn moeder was toen al ziek en kon niet meer mee met dit soort uitjes. Joris, opa Mannes en ik hebben met z’n drieën een ijsje gegeten en ik heb deze foto gemaakt. Daarna gingen we terug naar oma Jennie.
Joris en opa
Terug naar vandaag; nadat het ijsje op was schoot er even door mijn hoofd “zullen we langs mama?” Ik dacht er even over na en kon het nog niet beslissen. Toen zei mijn vader:”we kunnen ook even langs je moeder?” Bijzonder, blijkbaar had hij dezelfde gedachte. Dus daar gingen we. Bart en Lukas waren er nog niet eerder geweest. Op de begraafplaats aangekomen gingen we naar oma’s plekje. Eenmaal daar vroeg Bart “krijg ik hier ook een plekje?” Zo’n pure kinder reactie. Prachtig. Ik heb uitgelegd dat als hij eerst maar zo oud moet worden als Pake, hij ook een plekje krijgt (Pake werd 100!!!). We hebben oma Jennie’s plekje schoongemaakt en daarna gingen weer naar opa’s huisje.
2 dagen. Zomaar een dag in 2013 en zomaar een dag in 2018.
Soms zijn we thuis met z’n vieren, soms vijven, soms zessen en en soms zevenen. Ieder heeft zn eigen afspraken met de andere ouder en daardoor niet altijd bij ons. Mijn planning is dan ook altijd up-to-date en ik kijk vooruit.
In alles. Alleen al als ik uitleg aan anderen wanneer de kinderen er zijn of hoe onze zomer vakantie eruit ziet duizelt het al.
Om alles in goede banen te krijgen werk ik veel met standaard lijstjes. Superhandig. Zo vergeet ik (bijna….🙄😂) niets en ik vind het echt zonde van mijn tijd om mijn tijd te besteden aan zinloze dingen.
Lijstje voor boodschappen, lijstje voor kleding, lijstje voor dagelijkse things to do, dagelijkse planning, gezinsagenda, lijstje voor financiën, kluslijstje, lijstje om mijn bedrijf op te bouwen, zal ik nog even doorgaan, haha?!
Maar echt, ik geloof heel sterk in het bepalen van onze doelen en het halen daarvan door een plan en dingen op papier te zetten. Zoals lijstjes of het uitschrijven en uittekenen van mijn wensen, ideeën en doelen.
Een van die lijstjes is voor de boodschappen. Die doen we nu bijna niet meer. Eerst gingen we om de paar dagen en in het weekend haalden we meer. Wat een tijd (en geld) kostte dat!
Ik ben mijn eigen boodschappenlijst gaan maken en bijhouden. Één keer per maand bestel ik de houdbare producten bij de Jumbo en Bartho haalt ze daar op. Daarna gaan we naar de Lidl voor nog andere spullen.
1 keer in de week gaan we dan nog groente en fruit halen. Voor ons werkt dit ideaal en het bespaart tijd.
De eerste week van augustus is voorbij. En hoppa; er is al wat de deur uit hoor!
Een doos vol kleurplaten en werkjes van de vijf kinderen, 3 tassen met kleding en 2 tassen met kapotte spullen en speelgoed.
Ik had de kinderen gevraagd vijf spullen van hun eigen kamer uit te zoeken en weg te gooien.
Bart kwam met een playmobil helikopter.
“Mam, deze doe ik weg. Die is stuk”. Ik kijk en ik slik. En ik denk alleen maar, “die mag niet weg”. Een licht gevoel van paniek gaat door mij heen. “Maar deze helikopter heb ik gekocht voor Joris toen hij mee was naar mijn moeder, bij 1 van haar laatste ziekenhuis opnames. En klopt. Alles wat stuk is kan weg, maar dat geldt toch niet voor dit?”
Er komen een aantal van dat soort gedachten in mij op. Voor ik het weet heb ik een mooie lijst met argumenten waarom deze niet weg kan. Ik besluit de helikopter weg te leggen bij de spullen die weg moeten maar nog niet in een zak of tas liggen. Ik koop tijd. Dat voel ik.
Ik besef dat dit wegdoen bij een herinnering aan mijn moeder hoort. En dat doet pijn.
Na een paar dagen komt er rust in mijn hoofd. Spullen zorgen niet voor de herinneringen. Dat zijn de herinneringen zelf. Ik ben er aan toe. De helikopter mag weg. En ondertussen glimlach ik terwijl ik de helikopter in een zak doe, wat zou mijn moeder hier anders op gereageerd hebben, als er iemand was die spullen makkelijk weggooide en er geen waarde hechtte was zij het wel! 😄
Afgelopen week was ik alleen met Lukas thuis. Bartho was met de oudste jongens naar Duitsland op vakantie. Maandag vertrokken ze met grote lachen op hun gezicht. Wat prachtig!
Ik had een duidelijk plan. Ik zou vier ochtenden werken en de middagen en op mijn vrije dag zouden Lukas en ik opruimen. Want tja… er stonden 25 dozen en tassen te wachten.
Ik had al een begin gemaakt en daar wilde ik mee verder. Maar je leest het al. Er staat “ik had en ik zou”.
Soms komen er gebeurtenissen in je leven langs, die je stil laten zijn, die je plan veranderen en die je niet kunt bevatten. Die alle zaken van opruimen tot meer willen sporten, van mopperen op zoveel was tot geen zin hebben, op de achtergrond duwen.
Deze week stond voor mij in het teken van de kwetsbaarheid die ik als moeder voel. Het verdriet wat ik voor een ander voelde bij haar immens verlies en het verdriet wat ik zelf voel bij mijn verlies.
Dan is er genoeg. Dan is er geen ruimte voor opruimen of een plan. Dan is het per moment voelen wat goed is en wat kan. Of niet kan. En dat is voor mij beste manier.
Wat is het toch prachtig in Beetsterzwaag. Gisteravond hebben we daar heerlijk een stukje gelopen. Bartho en ik waren samen een paar uurtjes op pad. Eerst naar de mediamarkt voor een laptop. Daarna een hapje eten een paar deuren verderop om af te sluiten met een wandeling.
Tijd samen vinden we zo belangrijk en fijn. Want hoe makkelijk is het, om je te laten leven door de drukte, het huishouden, de kinderen, geen zin of andere dingen? Dat gaat zo gemakkelijk en kan erin sluipen. Beide weten we ook de keerzijde van dat verhaal.
Om te voorkomen dat we nog een keer in een scheiding terecht komen, hebben we geleerd om er anders mee om te gaan. Om ook tijd samen te houden, open te blijven naar elkaar en lol te houden.
We moeten het alleen even organiseren. Zo komt onze oppas bij ons en de kinderen staan dan al te dansen van plezier, want dan weten ze: we gaan pizza bakken! Wetende dat de kinderen een fijne tijd hebben, hebben wij dat ook.
En toen we om acht uur terug waren kreeg ik van vijf jongens wel tien knuffels en 20 kusjes. En dat was een mooie afsluiter van de dag ❤️
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
