Yes, we gaan weer voor een challenge. Misschien was je er ook bij in januari? Toen gingen we de minsgame doen. In één maand heb ik 496 items weggedaan. Er deden toen zo’n 130 mensen mee. Even uitrekenen 130 x 496 = 64.480. Echt… als je er over nadenkt hoeveel spullen dat zijn met 130 mensen?! Ik ben op weg naar een rustigere leefstijl. Dat meer en meer en meer heb ik nu wel gezien en mij past het niet goed. Ik wil graag leven met wat ik nodig heb en niet met veel. Ik ben onderweg naar een rustiger en duurzamer leven. Alles stap voor stap om daar te komen. Nadat ik in januari veel spullen heb weggedaan ben ik daarna rustig verder gegaan met ontspullen. Wat ik wel een lange tijd op orde heb, is al onze kleding. En dat is best veel met twee volwassenen en 5 kinderen. Elk seizoen heb ik een afvinklijst (love lijstjes) met wat ik nodig heb. Ik ga alle kasten bij langs en daarna heb ik een overzicht van kleding en spullen die ik nog nodig heb.
ik hoef niet meer na te denken wat ik nodig heb; de lijst vertelt het mij
ik weet na het uitzoeken precies wat ik mis
het geeft rust en kost weinig tijd
ik heb weinig impulsaankopen meer, omdat ik weet wat ik nodig heb en dat dan ook regel
de kasten van de kinderen zijn overzichtelijk en ze kunnen prima zelf hun kleding bij elkaar zoeken (oké, ik heb vijf jongens, dus dat is ook makkelijk)
Van klerezooi naar kledinggoed
Vanaf 13 mei heb ik weer een challenge voor je. We gaan in 5 dagen er voor zorgen dat de kledingkasten van je kind(eren) uitgezocht zijn aan de hand van een checklist met wat je deze lente en zomer nodig hebt. De kledingkasten zijn schoongemaakt, uitgezocht en opgeruimd. Ik geef je een lijst met tips van duurzame kinderkleding merken en zo ga stap voor stap van klerezooi naar kledinggoed.
Hoe gaan we dit doen dan?
Stuur mij een bericht via het contactformulier of DM van Instagram dat je mee wilt doen. Je ontvangt dan 12 mei van mij de checklist die je nodig hebt.
Klerezooi
De 5 dagen daarna kijk je naar mijn korteinstastory wat we die dag gaan doen. We doen alles stap voor stap en relaxt. Ontspullen en opruimen kan ook leuk zijn en dat wil ik je laten ervaren.
Aan het einde heb jij de zomergarderobe klaar voor je kind
En daarna kan het beginnen. De voorpret van de zomerse dagen. Lekker lang licht, buiten zijn, rustig met een boekje de dag afsluiten. Je lijf opladen met de zon en vitamine D. Ik weet niet hoe jij dat ervaart, maar in de zomer lijkt voor mij alles altijd wat makkelijker en energieker te gaan. En wat relaxter en rustiger. Dat laatste; relaxt en rustig, ja dat wil ik wel!
Vroeger. Lang geleden. Toen ik nog bij mijn ouders woonde en rommelkont nummer 1 was zei mijn moeder vaak: “opgeruimd staat netjes Esther.” Vaak nadat mijn slaapkamer leeggehaald, ontsmet en opgeruimd was. Door haar. Ik weet nog dat ik het lastig vond als mijn kamer weer netjes was, alsof ik weer mijn plek moest zoeken en de spulletjes met mij.
Toen ik op mezelf ging wonen klonken de woorden nog na: “als je later op jezelf woont, moet je ook alles zelf doen.” Oei. Dat klonk niet fijn (mijn moeder deed echt heel veel), maar goed, ik kon ook niet altijd bij mijn ouders blijven wonen.
Ik leerde toch zelf opruimen en dat ging best aardig. Ik woonde in studenten kamers of kleine woningen. Best overzichtelijk en makkelijk netjes te houden voor mij. In die periode ben ik ook vaak verhuisd. Ook een goede reden om steeds op te ruimen.
Na mijn laatste verhuizing, kwamen twee huishoudens bij elkaar. Mijn man en ik hadden allebei een woning, eigen spullen en spullen van de kinderen. Mijn woning verkocht ik terwijl ik herstelde van een longontsteking en 26 weken in verwachting was. Veel spullen zijn uit gemak in dozen beland, of zaten nog in dozen van mijn vorige verhuizing.
Na de bevalling brak een moeilijke tijd aan. De kleinste huilde veel en ik was lichamelijk letterlijk uitgeput van de longontsteking en bevalling. En weet je wat ik ging doen? Ik ging opruimen. Werkelijk, ik ging niet om hulp vragen bij de huisarts. Of ontspannen. Of gezond eten of wat je ook kan doen om fitter te worden. Nee!
Ik.
Ging.
Opruimen.
Het eerste wat ik deed was de kleding uitzoeken zoals Marie Kondo mij vertelde hoe ik dat moest doen. Het was alsof ik therapeutisch bezig ging om alles onder controle te krijgen. En ik hoorde de woorden van mijn overleden moeder steeds zeggen: “Opgeruimd staat netjes Esther.” Op die manier was ze steeds bij me. Ze keek over mijn schouder mee en ik kon op haar schouder uithuilen wanneer dat nodig was.
Stap voor stap begon mijn proces. Alle kleding werd uitgezocht. Ook van de kinderen, mijn man en de voorraad kleding die in de kasten lag. Met vijf jongens dacht ik namelijk altijd dat het eens van pas kon komen, wanneer de oudsten ergens uitgroeiden. Ik kon wel een weeshuis kleden met de hoeveelheid voorraad die ik had😄.
Daarna kwamen de boeken. En ik had heel veel boeken. Grotendeels nog in dozen want we konden het niet kwijt in huis. Ik was erg gehecht aan mijn verzameling en toch heb ik heel veel weggedaan.
Ook de papieren van de administratie werden onder handen genomen. En alles gedaan volgens haar methode. Voor mij werkte dat heel goed en kreeg ik de basis op orde.
Ik ben nog niet klaar en ik ben bijna vier jaar verder. Dat geeft niet, ik heb geen tijd in mijn hoofd wanneer dit af moet zijn. Enige wat nog moet gebeuren zijn de opslagkasten op de tweede verdieping, de garage en mijn werkkamer. Die laatste wordt nu gebruikt voor opslag wat weg kan, op marktplaats gezet moet worden of wat gemaakt moet worden.
Wat doe om er voor te zorgen dat het netjes blijft:
wanneer ik ga opruimen begin ik met iets wat al netjes is. Ik loop het even na. Vaak kan er toch nog iets weg en zo blijft het opgeruimd.
Gisteren heb ik dit bakje uitgezocht en toch weer een aantal dingen gevonden die weg kunnen
bij alles wat ik nodig heb, denk ik goed na of ik het echt nodig heb of dat het een impuls is om het te willen kopen. Vaak kun je het wel even lenen, is de noodzaak toch minder groot of is het prima een verlangen te houden.
de kinderen worden hier ook in meegenomen. Ze weten dat ze met hun verjaardag een paar mooie cadeaus krijgen en dat ze niet overstelpt worden met veel prullaria van Action kwaliteit.
één van onze doelen is om onze restschuld van mijn oude woning versneld af te lossen. Alles wat wij besparen door niet te kopen werkt voor ons andere doel. Dat is voor ons heel stimulerend. Omdat wij een financieel plan hebben voor ons huishouden, houden wij ook grip op wat je uit wilt geven of uit kunt geven. Zo weet je dat je nooit aan het einde van je geld nog een stuk maand over houdt.
Ik denk dat mijn verhaal voor veel vrouwen hetzelfde geldt. Je hebt tijd nodig om door je spullen te gaan. Gun jezelf die tijd. Gun jezelf je verdriet, maar blijf het niet vasthouden. Ook niet in je spullen.
Gun jezelf de mooie herinneringen wanneer je de babykleertjes vasthoudt van je puber nu. Maar gun jezelf ook ruimte om op te ruimen. Om door te gaan. Spullen moeten jou niet bezitten, jij bezit je spullen. En jij hebt de keuze welke spullen dat zijn.
In januari start ik via mijn Insta account een minsgame. Dat is een methode om op een laagdrempelige manier te gaan ontspullen. “Minsgame” staat voor Minimalism Game. Op dag één doe je één item weg, op dag twee, twee items en zo door tot dag 30 of 31. Uiteindelijk heb je eind januari dan 496 items de deur uit gedaan. Het lijkt veel, maar vooral als je net begint kom je erachter dat er best veel spullen in je huis zijn. Vooral als je samenwoont met een partner en je blijkt nog veeeeeeeel meer spullen te hebben wanneer er kleine kinderen zijn.
“Moeders” in de hashtag staat voor het feit dat voornamelijk moeders mij volgen op Instagram en ik Dieuwke van www.moedersminimalisme.nl benaderd heb. Dus samen gaan we heel veel vrouwen en ook mannen hoor, motiveren om spullen weg te doen.
Ontspullen, opruimen, weggooien, minimaliseren… hoe je het ook noemt; het doet iets met je. In mijn proces van de afgelopen drie jaar heb ik blijdschap ervaren. Blijdschap als ik weer een kastje de deur uit kon doen en er letterlijk ruimte kwam in mijn huis. Ik voelde mij trots op sommige momenten, omdat ik als (stief)mama van vijf kinderen mijn huishouden op orde heb, daarnaast leuk werk heb en dat ik dit kan doen met een glimlach en veel vreugde.
Ik heb ook verdriet gekend in het opruimen. Heel veel pijn en verdriet. Als ik iets tegenkwam van mijn moeder bijvoorbeeld. Dan gingen mijn gedachten naar haar terug en kon het verdriet mij de heel dag uit het lood slaan. En dan dacht ik een paar weken niet meer aan opruimen en ontspullen omdat het te confronterend was. Of ik legde dan de spullen van de ene naar de andere plek. En nog lukt het mij niet om de dozen met spullen van mijn moeder door te gaan. Ik accepteer dat, rouw heeft geen haast en het komt vast wel een keer.
Minimalisme is niet mijn doel op zich. Ik wil minder spullen voor de rust en het overzicht. En ik ben minder spullen gaan kopen omdat ik duurzamer wil leven. Ik vind het lastig, dat we zoveel grondstoffen gebruiken. Dat vraagt teveel van onze mooie aarde. En waarom kopen we zoveel? Puur om verzadigd te raken? Of een kick te krijgen van spullen? Of willen we met onze aankopen status laten zien aan anderen? Ik weet het niet precies. Voor mij werkt het goed om niet zoveel te kopen.
Dus vooruitblikkend naar de mooie maand die voor mij ligt, zal er van alles voorbij komen; blijdschap, verdriet, pijn, trots en doorzettingsvermogen. En alles is goed. Alles hoort bij dit proces. En deze maand doe ik het niet alleen. Ik mag dit samen doen met 110 mensen die “Ja” hebben gezegd. Dat is een grote groep mensen waar ik en anderen op terug kunnen vallen en onze vreugde mee mogen delen!
Volg mijn reis op https://www.instagram.com/estherjvos/ en volg Dieuwke op Facebook via de pagina: minimaliseren kun je leren.
“Eind 2018 wil ik alle lades en dozen uitgepakt hebben en opgeruimd. Daarnaast moet de garage ook gebeuren. Dat is nu een gevalletje, hink stap sprong, Yes we zijn veilig bij de fiets gekomen…“
Dat is wat ik schreef in januari. En hoe staat het nu? De garage is geen hink stap sprong geval meer. We komen veilig door de garage heen en veel spullen staan nu in stellingkasten. We hebben twee keer goed huisgehouden en opgeruimd. Veel spullen zijn toen direct naar de kringloop en stort gegaan. Ben ik tevreden? Ja. Ga ik nog door? Ja. Want er ligt nog genoeg! Ooit heb ik gelezen dat in een Amerikaans huishouden, gemiddeld 300.000 spullen zijn. 300.000. Serious? Ik geloof niet dat ik alles ga tellen in huis, maar ik hoop tocht echt dat het er niet zoveel meer zijn.
Oké en de lades en de dozen dan, hoor ik je denken. De lades heb ik allemaal uitgezocht. En er staan nog een aantal dozen die niet aangeraakt zijn. Dat zeg ik niet goed. Ik heb ze aangeraakt en ik zag de spullen van mijn moeder. Ik zag de spullen van mijn kindertijd en de werkjes die ik gemaakt heb toen ik een meisje van 8 was. En dan ga ik he. Ik heb iets in mijn hand en dan denk ik terug aan die tijd. Het voelt alsof mijn moeder er weer even is. Nou, dan weet ik wel dat ik nog niet in de fase beland ben dat een voorwerp geen waarde meer hoeft te hebben en alles af kan met een herinnering. Voor nu heb ik besloten dat die dichte dozen, nog even dichte dozen blijven.
In 2019 staat het opruimen nog steeds op mijn to-do list en dan zie ik wel of de dozen al aan de beurt komen.
In januari ga ik weer een minsgame doen. Op dag één doe je dan één ding weg en op dag twee, doe je twee dingen weg. Zo ga je rustig door tot en met de laatste dag van de maand. In het begin gaat het makkelijk, maar zo rond dag 19 of 20 wordt het lastiger. Deze keer doe ik het niet alleen, maar met meerdere mensen via Instagram. Samen sta je sterker en aan het einde van januari zijn we weer 496 spullen minder rijk!
Doe je ook mee in januari? Een opgeruimd huis, geeft jouzelf ook een opgeruimd gevoel. En dat geeft weer ruimte om…? Dat mag je zelf invullen.
Vroeger had ik een hekel aan schoonmaken, zeg tot een jaar of drie geleden. Mijn moeder riep steeds toen ik nog thuis woonde: “ik moet nog zien hoe dat bij jou gaat, als je later je eigen huis hebt!” Ik was chaotisch en rommelig, maar ik wist alles meestal snel te vinden.
Drie jaar geleden was het hier meer dan spitsuur in het gezin; met een baby, een dreumes en 3 kleine jongens. Zelf had ik een bloedwaarde van alles dik in het rood dus ik was leeg, op en uitgeput. Een fysieke burnout noemde de huisarts het. Mijn koppie wilde wel. Dat was niet handig. Ik bleef zo goed als fulltime werken, voor mijn gezin zorgen en ondertussen moest er nog schoon gemaakt worden. En dat vond ik al niets aan.
Tijd voor keuzes maken. Dat heb ik gedaan. Onder andere heb ik mij verdiept in het doen van taken door nonnen en door mensen die in een kibboets werken. Ze werken met het gevoel van dankbaarheid en bijna meditatief aan hun taken. Aan alles wat er moet gebeuren. Ik ging dat ook proberen.
Dat lukte eerst helemaal niet. Sterker nog, ik werd er nog chagrijniger van. En toen kwam dat moment. Het eerste moment dat ik rust begon te ervaren tijdens het huishouden. Dat ik hoop kreeg dat het mij zou gaan lukken. Dat ik het op orde zou krijgen en zou wonen in een schoon en opgeruimd huis. Na veel oefenen en veel klussen werkt het voor mij nu zo.
Ik ben dankbaar als ik 5 manden met was mag opvouwen (per dag dan hè, we zijn een groot gezin ), ik ben dankbaar als ik kilo’s aardappels in de week wegschil. Ik ben dankbaar als ik vieze handjes van de ramen af aan het wassen ben. Ik heb mijn kinderen. Ik mag voor ze zorgen. Ze zijn gezond. En dat is onnoembaar waardevol. Dus de was, de aardappels en de ramen wassen doe ik met liefde, met de hoofdletter L.
Hoe enthousiast ik eerst was over Netflix zo enthousiast ben ik nu dat we het gaan opzeggen! Wat gaan jullie doen Esther, opzeggen?
Ja. De laatste maanden merkte ik een haat liefde verhouding met Netflix. Ik vond het eerst fantastisch om leuke series te volgen. Aflevering na aflevering gingen er doorheen. De laatste tijd dacht ik steeds:”wat zonde van mijn tijd”. Een serie is gauw 12 afleveringen van bijna een uur. In die tijd had ik ook…”
Deze gedachte deelde ik met Bartho en hij deelde ook dat gevoel. Iets minder sterk dan ik hem had, maar genoeg om uit te proberen hoe het is zonder Netflix. En gelijk gaan we ook de andere betaalde tv- en muziek diensten opzeggen. En in het kader van het doel “restschuld onder de € 15.000,- brengen” besparen we elke maand ongeveer € 40,- hierdoor.
En ach wat zielig voor onze kinderen. Nu kunnen ze alleen nog maar dvd’s, npo start en YouTube kijken. Als dat maar goed blijft gaan met ze.
Ik ben heel benieuwd of ik er voor mijn gevoel ook echt meer tijd voor terug krijg. Misschien wordt mijn to do list wel kleiner, of ga ik nieuwe hobby’s ontdekken of ga ik nutteloos Facebook berichten lezen of kom ik tot nog meer gesprekken met Bartho of ga ik elke avond superenthousiast sporten.
Ho wacht. Nu draaf ik door 😂, dat laatste gaat waarschijnlijk niet gebeuren.
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
