Ja hoor, dit jaar gaat hij er komen. De eerste foto van de schoolfotograaf met mijn drie kinderen samen op één foto. Je wilt niet weten hoe ongelooflijk blij ik hiermee ben. Maar waarom dan? Het is toch gewoon een foto?
Al weken lang zag ik hem voorbijkomen om de planner. De schoolfotograaf. We mochten als één van de eerste voor de groepsfoto omdat de peuters zouden beginnen. Lang leven Lukas.
8:10 was ik op school. Mooi op tijd. We liepen naar de gemeenschapsruimte en daar was de fotograaf toch al druk bezig. We waren als derde aan de beurt en de rij achter mij liep ook al vol. Wachtende ouders met kinderen die niet wilden wachten. Dat is al een combinatie voor succes.
De jongens luisterden goed en ze waren blij. Dit ging goed. We mochten even voor een ander gezin. Het meisje daarvan wilde niet. absoluut niet en huilde lange halen. Joris, Bart en Lukas liepen rustig naar de fotograaf. Ik checkte nog snel hun haar. Een paar plukjes waren die ochtend al niet meer in model te brengen, dus dat lukte nog steeds niet. Nou ja, het is zoals het is, dit is typisch hun haar dus prima zo.
Klik, klik, klik en na een paar minuten was het klaar. Wow. Dit ging te goed, kwam er nog een addertje onder het gras vandaan? Gingen ze nog over apparatuur vallen of zouden ze zo dan nog ruzie krijgen? Ik was op alles voorbereid. Dit ging te goed.
Dat leer je op een gegeven moment als moeder he? Dat je alle scenario’s meemaakt; van vallen in een plas water net voor de foto tot een weigerende peuter en als een peuter weigert, dan weet je het wel…
Na afloop van de foto’s loop ik trots naar mijn auto en ben ik trots. De jaren hiervoor stond ik niet in de rij. De gedachte dat ik met drie kinderen ergens naar toe moest was eigenlijk al too much. Mijn lijf werkte niet mee, ik was te moe voor alles. Ik was bang dat ze zouden gaan huilen en ruziën en dat ik dan enorme stress zou krijgen. Dit vijfde schooljaar van Joris is het mij dan eindelijk gelukt om te gaan voor een groepsfoto van de kinderen. En ze hebben hun haar niet perfect en ook de kleren zijn niet op elkaar “Name it” afgestemd. Maar wie maakt dat wat uit. Wij hadden een leuke start van de dag.
Yes. Ik heb vakantie. Heerlijk. Ik ben drie weken vrij. De eerste week is nu. Afgelopen vrijdag zijn we met z’n vijven vertrokken naar Groenlo voor een weekje vakantie. Afgelopen maandag kwamen Thomas en Giel erbij. Gezellig! We zijn compleet.
Aangekomen op het vakantiepark pak ik de spullen uit en besef me hoe snel dat gaat. Fijn hoor als je als minimalistische moeder in spé steeds beter wordt in het minimaal meenemen van kleding en spullen 😄.
’s Avonds loop ik alleen even een rondje over het park. Hetzelfde park waar ik als klein meisje kwam met mijn ouders. Vijf zomers lang. Mijn vader vertelde dat hij dan op de eerste avond naar de telefooncel liep om zijn moeder te bellen om te zeggen dat alles goed ging. Ik pak mijn mobiel en bel mijn vader. Om te vertellen dat alles goed gaat!
De herinnering aan die zomers zijn mooi. Er lijkt alleen maar mooi weer te zijn, het zwembad om in te duiken, witte bolletjes bij het ontbijt en mijn moeder die altijd bij de caravan was. De werkelijkheid zal vast anders zijn geweest. Onbewust loop ik naar de plek waar ooit die caravan stond. Er staan nu nieuwe vakantievilla’s. Ik denk eraan dat het jammer is dat ik mijn moeder niet kan vragen hoe zij alles deed en of ze echt hele dagen bij de caravan was, haha.
Na een paar warme herinneringen meer, trakteer ik mezelf op een ijsje en loop dan terug naar het huisje. Ik voel me gelukkig als moeder met mijn mooie kinderen. En ik voel me gelukkig dat ik zo’n lieve moeder had.
Oké. Of eigenlijk niet oké. Ik weet niet wat voor een gevoel ik heb over mijn augustus opruimmaand.
Mijn niet oké gevoel komt omdat ik het niet ga halen om 25 dozen, tassen en bakken gevuld weg te doen, er staan er nog 3. Hoe komt dat toch. Ik ben toch van de lijstjes en strakke planningen? De afgelopen maand had ik geen lijstjes en strakke planning. Door de vakantie periode liep het allemaal wat anders en ik ben veel bezig geweest met de opzet van mijn eigen bedrijf.
Mijn oké gevoel komt door wat ik wel heb weggedaan:
70 kledingstukken, bekleding stoel, luiers, 25 speelgoeddingen, 8 paar schoenen, 4 onderzetters, 2 vazen, 5 lichtjes, dienblad, plant, waterkoker, bal, 6 tijdschriften, 5 kabels, adapter, speelkleed, klok, robot, tv-kastje, tas, appelschiller, 3 boeken, 3 messen, spaarpot, waterkoppelstuk, rok van mn moeder, doos blokken, 30 batterijen, buitenspeelhuis en doeltje, 2 dozen papier en 2 tassen afval.
Dat zijn 182 items heb ik net uitgerekend. Dat is meer dan ik dacht en ik vind dat een mooi resultaat! Mijn oké gevoel komt ook omdat ik veel gewerkt heb aan mijn coachingpraktijk en naast mijn andere werk ook lekker vakantie heb gevierd met mijn gezin.
Dus terugkomend op mijn eerste alinea. Al schrijvende kom ik erachter dat ik een oké gevoel over mijn opruimmaand heb, die ik hierbij sluit omdat ik morgen lekker op vakantie ga met mijn gezin!
Wat is het toch prachtig in Beetsterzwaag. Gisteravond hebben we daar heerlijk een stukje gelopen. Bartho en ik waren samen een paar uurtjes op pad. Eerst naar de mediamarkt voor een laptop. Daarna een hapje eten een paar deuren verderop om af te sluiten met een wandeling.
Tijd samen vinden we zo belangrijk en fijn. Want hoe makkelijk is het, om je te laten leven door de drukte, het huishouden, de kinderen, geen zin of andere dingen? Dat gaat zo gemakkelijk en kan erin sluipen. Beide weten we ook de keerzijde van dat verhaal.
Om te voorkomen dat we nog een keer in een scheiding terecht komen, hebben we geleerd om er anders mee om te gaan. Om ook tijd samen te houden, open te blijven naar elkaar en lol te houden.
We moeten het alleen even organiseren. Zo komt onze oppas bij ons en de kinderen staan dan al te dansen van plezier, want dan weten ze: we gaan pizza bakken! Wetende dat de kinderen een fijne tijd hebben, hebben wij dat ook.
En toen we om acht uur terug waren kreeg ik van vijf jongens wel tien knuffels en 20 kusjes. En dat was een mooie afsluiter van de dag ❤️
De zomervakantie is begonnen. Heerlijk! Onze vakantie planning begint meestal al in november of december. Eerst is er afstemming met de andere twee ouders. Daarna hebben we allebei ons werk waarbij we moeten afstemmen met directe collega’s wat er mogelijk is.
Sommige zomervakanties zijn daardoor goed geregeld, sommige vakanties zijn meer bepaald door omstandigheden maar daarin vinden we onze weg wel.
Deze vakantie hebben we de eerste twee weken alle kinderen, maar we moeten ook gedeeltelijk werken. Dan hebben we 3 weken alleen Bart en Lukas en de laatste week zijn we weer met zn allen.
Door onze soms ingewikkelde planning hebben we wel veel geleerd. Een goede planning maken is de basis, tijd voor jezelf en elkaar hierin plannen is ook belangrijk. Tot slot is flexibel zijn binnen de afspraken ook heel fijn en voor mij soms wel lastig.
Jaren geleden zijn we gestart met dit gezin, door heel duidelijk te zien hoe we dit willen doen zijn we waar we zijn. En vandaag ben ik op een strandje met vijf jongens om me heen. Ik geniet. Het was hard werken in het begin. Nu is er zonneschijn, balans en rust. Een prima vakantie dag!
Al sinds kleins af aan ben ik nieuwsgierig, wil ik leren en dingen ontdekken. Ik was altijd bang dat “later als ik groot was” ik alles dan zou weten en er niets meer te leren was… Hahaha. Nu is het “later” en gelukkig ben ik erachter dat ik nog steeds leer.
Op dit moment leer ik het meest van mijn kinderen. Ze spiegelen, worden druk wanneer ik druk ben en werken niet mee als ik ook teveel dingen doe. De kinderen zijn rustig en geduldig wanneer ik dat ben. Ze luisteren beter wanneer ze ook gehoord worden.
Naast de kinderen volg ik zo nu en dan een training werkgerelateerd. Ik werk als leidinggevende in de kinderopvang en ook daarin is genoeg te leren.
Op persoonlijk vlak leer ik nu van Michael Pilarczyk. Hij schrijft boeken, spreekt podcasts in en geeft events. Zijn uitgangspunt is “leef je mooiste leven”. Dat klinkt goed he?
9 en 10 maart ga ik naar een tweedaags evenement van hem. Ik ben zo nieuwsgierig wat dat mij brengt en geeft. Mijn hoofd zit vol ideeën en ik hoop dat een plek te gaan geven.
Mijn 3 doelen van dit jaar blijven overeind staan. Deze maand eet ik geen brood om te ontdekken of dat rustiger is voor mijn lijf, ben ik bezig met aflossen en heb ik een spel en een aantal boeken verkocht en staat het één en ander klaar voor de kringloop. Lekker beziggggggg
Een mooie foto van een leermoment; Thomas leert Lukas de Dab. Beetje 2016, maar toen kon Lukas het nog niet leren 😂. Ze kwamen erop omdat Joris zei tijdens het droog deppen van de appels:”doe de droog Dab”.
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
