Regelmatig zie ik berichten over ’tijd voor jezelf’ of ‘me-time voorbij komen ‘. Vooral vrouwen lijken daar behoefte aan te hebben. Ik hoor weinig mannen zeggen “ik heb me-time nodig”.
Even terug naar vroeger
wandelen is één van mijn favoriete momentjes alleen
Ik heb eens een boek gelezen over de biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Dit boek heet “waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen”. Het boek gaat over de verschillen tussen man en vrouw. Eén verschil wil ik met je delen.
Als mannen vroeger ging jagen keken ze naar één doel in de verte. Namelijk, waar is het beest waar ik op moet jagen? Vrouwen bleven bij hun hut en hoefden niet in de verte te kijken (doelgericht) maar ze keken heel breed om zich heen; “zijn de kinderen veilig”, “is het vuur nog aan”, “laat ik voedsel gaan zoeken in de buurt”.
Volgens dat boek trekt dat zich nog steeds door naar de huidige tijd. De vrouwen hebben een totaal overzicht. Zowel wat er in en om huis als binnen het gezin gebeurt. Hoe groter het gezin, hoe meer overzicht je nodig hebt. Via school komt er van alles binnen via de school app. Van onze oudste komt het via de e-mail en een app. Uitnodigingen voor verjaardag kom je in hun tas tegen en het gaat zo maar door. Op vakantie gaan is helemaal zo’n ding. De meeste vrouwen pakken alles in. Voor zichzelf, de kinderen en de overige spullen. Man pakt, in sommige gevallen, zijn eigen tas in, Daarna doet hij alle tassen a la Tetris in de auto. Als je weet dat vrouwen breed kijken en mannen doelgericht, kun je het ook beter plaatsen.
De vrouw in deze tijd
Het is belangrijk om overzicht te hebben wat er moet gebeuren. Dus deel je partner daar ook in. Vraag of hij een aantal dingen wil doen. Hij ziet het echt niet. Hoe kun je het weten of hij wel of niet het werk ziet? Als je man de trap oploopt zonder mee te nemen wat daar op ligt of als je zegt: ”we moeten zo even opruimen” en hij zegt: ’hoezo, het is hier toch netjes” dan heb je zo’n man die het echt niet ziet.
mijn hobby: miniatuurbouw
Liefdevol voor elkaar en voor jezelf
Wees liefdevol naar elkaar omdat je anders bent. Hij hoeft niet te kunnen wat jij kunt en andersom. Samen versterk je elkaar. Dus irriteer je niet, maar zoek een oplossing zodat hij je kan helpen. Want wat ik merk; als ik hem concreet vraag om mij te helpen is het geen probleem voor hem om te doen.
Doordat je alles ziet, ben je geneigd om alles zelf te doen. En daar komt de tijd voor jezelf om de hoek kijken. Als vrouw binnen een gezin, met werk, met mantelzorg, met hobby’s, is het nooit klaar. Dus je kunt blijven doorgaan. Daarom zijn die kleine en grote momenten voor jezelf zo nodig. Gun jezelf een moment dat je niet gestoord kunt worden, zodat je rustig je koffie op kunt drinken. Regel het avondje naar de bioscoop met iemand.
Kleine en grote breaks door de week heen, maken het leven lichter en leuker. Als je de week planning doet, plan eerst de moetjes zoals school en werk. Plan daarna tijd die jij belangrijk vindt. Het uitje met je moeder waar jullie het al een tijdje over hebben, een etentje met je partner of het uurtje op de tennisbaan. De rest komt daarna.
Als kind vond ik moeder- en Vaderdag geweldig. De gezellige momenten tijdens handvaardigheid om iets moois te maken weet ik nog goed. En dan de dag zelf dat de mooie knutsel gegeven mocht worden, wat was ik trots!
“Al 3 dagen lieve mam, heb ik iets voor u in huis. Niemand vond het, zelfs geen muis.“
Zelfs de versjes zitten nog in m’n hoofd! Een klein kadootje erbij en de dag was helemaal goed.
Zo vieren we zelf ook nog deze dagen. De kinderen maken iets op school en ik regel per kind een klein kadootje om aan papa te geven. Dit jaar dus voor het eerst zes kadootjes want Maximus is erbij!
Afgelopen Moederdag was Bart de dagen ervoor erg in de weer. Hij vroeg maar wat ik lekker vond om te eten en fluisterde af en toe met z’n broertjes en keek dan voorzichtig naar mij of ik iets zou horen. Op Moederdag kwam de verassing.
Bart had bedacht een taart voor mij te bakken en vroeg daarom wat ik lekker vond. Samen met papa had hij een recept gegoogeld en hup, bakken maar. Ik was ontroert! Eerst omdat Bart dit bedacht en geregeld had. Maar ook omdat Bartho nog nooit iets gebakken heeft en het wel gedaan heeft. Gelukkig kreeg hij hulp van Joris. Die bakt inmiddels zoveel, hij kon Bartho vertellen wat au bain Marie is en waar alles stond wat ze nodig hadden. Lukas deed ook waar hij goed in is met bakken: enthousiast rondlopen en van alles proeven. De ochtend van Moederdag zijn ze daar in alle vroegte mee begonnen en na twee uur stond er een heerlijke taart klaar!
Voor mij is nou juist dat de bedoeling van zo’n dag: de voorpret bij de kinderen, genieten van het samenzijn en als pap of mam zijn juist de werkjes van school wat de leukste kadootjes zijn.
Dit jaar zit het er weer op, maar met zo’n lieve pap is het elke dag een fijne dag.
Het is donderdag dat ik dit nu schrijf. Thomas, Giel, Joris, Bart en Lukas gaan sinds afgelopen maandag weer alle dagen naar school. Can I get an amen? Wat fijn weer hoor. De jongens zijn weer bij hun vriendjes en mijn eigen tijd komt weer terug. Zwemles en voetbaltraining staan weer op de planning en het ochtendritueel begint een uur vroeger.
Als afsluiting van de Coronaweken ben ik vorig weekend twee nachtjes alleen weggeweest. Bartho bleef thuis bij de vijf jongens en had een mannenweekend. Ik had een fijn hotel gevonden, maar liefst 20 minuten van ons huis :). Lekker dichtbij en er was alles wat ik nodig had. Een bed om te slapen, een tafel om aan te werken en een locatie om te dagdromen. Ik deelde op Instagram dat ik in Oldeberkoop was en ik kreeg heel veel reacties op mijn vragensticker. Op de drie meest gegeven reacties geef ik hier ook antwoord. De schuingedrukte zinnen, zijn reacties gegeven via Insta.
Hoe ga je om met schuldgevoel?
Ik vind dit heel mooi wat je schrijft. Ik voel me snel schuldig, wil alles op me nemen juist omdat ze vaak naar mij toe komen. Ik kan goed leuke dingen doen met anderen, maar dat weggaan…! Schuldgevoel. Niet nodig, weet ik, maar fijn om te lezen wat jij hierover schrijft 🙂
Schuldgevoel. Een van de meest typerende mama emoties. Ja, ik heb ook een schuldgevoel, maar nee ik laad me daar niet door leiden/lijden in de keuze die ik maak. Hoe doe ik dat? Mijn schuldgevoel is een emotie die ik zelf maak door wat ik denk.
kan ik het wel maken dat ik wegga?
wat als Lukas nu heel erg verdrietig wordt dat ik er niet ben.
wat als…
Wanneer ik in dat soort gedachten kom, zet ik andere gedachten ertegenover. “ik heb dit goed overlegt met Bartho, dus alles komt goed” of “Esther, je hebt 12 weken fulltime voor de kinderen gezorgd, nu is het tijd om voor jezelf te zorgen”. Het veranderen van je gedachten die invloed hebben op je schuldgevoel is echt de oplossing. Vrijdagmiddag reed ik weg en de kinderen zwaaiden mij uit. Mijn maag draait zich op dat moment om en ik voel even enorme spijt en schuldgevoel. Ik zet muziek aan en adem rustig het schuldgevoel weg en ik denk aan de goede dingen die deze drie dagen gaan opleveren. Na tien minuten komt het positieve gevoel terug en begint het Grote Genieten.
Hoe durf je dit?
Geen vraag, jaloers op de durf en kracht om dat te doen 🙂
Als moeder is het ongelooflijk belangrijk om je eigen ik, tijd en ruimte te geven. Bij je eerste kindje denk je nog, dat gaat mij niet overkomen. Bij de tweede spruit staat alles al in het teken van het gezin en komen er nog meer kinderen… dan is de ruimte helemaal verstopt tussen het speelgoed, taxiritjes, schoonmaken, werken en boodschappen doen. Je durf begint bij het eerlijk naar jezelf zijn naar wat jij nodig hebt. Dus wat heb jij nodig voor je eigen ik? Voor mij is dat stilte en alleen op pad zijn. Voor jou is dat misschien elke avond wandelen, vaker koffie met je vriendinnen drinken of één keer in het jaar een week naar Bali gaan. Als je niet weet wat jij nodig hebt, dan is er ook niets te durven. Ik weet dat ik stilte nodig heb, maar ik ging niet van de één op andere dag drie dagen weg. Ik ben ook ooit begonnen met alleen naar binnen lopen in een koffietentje. Later werd dat een middagje wandelen. En zo ging ik één nachtje weg en daarna twee. Begin met kleine stapjes voordat je aan die week Bali denkt. En beginnen betekent:
weten wat je wilt
plannen wanneer je dat gaat doen
doen
Veel simpeler kan ik het niet maken. Ja, maar mijn partner…. Ja, maar ik heb nu geen geld. Ja, maar…. is een nee tegen jezelf en wat jij nodig hebt. Dus en ja is:
ja, ik weet wat ik wil
ja, ik ga dat plannen
ja, ik ga dat doen
Geniet ervan!
Mooi dat je dit doet en dat je de ruimte ervoor krijgt! Heel veel plezier en geniet!
En wat heb ik genoten! Ik heb een heerlijke wandeling gemaakt door een prachtig bos wat vroeger bij het landhuis hoorde. Het waanzinnig lekkere eten van het restaurant smaakte drie keer zo goed doordat ik er zat en niet mama Esther. Je weet wel, nog twee keer van tafel lopen omdat er iets omvalt of dat de ketchup nog op tafel moet. Geen aanmoedigingen van: “nog drie hapjes eten, dan ben je klaar” en geen gemopper van-gatver-dat-lust-ik-echt-niet-hoor. Naast het genieten heb ik een goede planning gemaakt voor mijn werk. Door de Coronatijd is dat allemaal niet doorgegaan en start nu weer fijn op.
Laat hieronder weten wat jij wilt durven en nog niet doet. Wil je hulp bij je ik vinden in je gezin, stuur mij dan een bericht. Ik kan je helpen. Stuur een e-mail naar info@esthervos.com of stuur een DM via Instagram.
Niets fijner, dan na een dag je ding doen, om een moment voor jezelf te creëren. Een wandeling maken met de hond, eindeloos badderen met kaarsjes en muziek, Netflix kijken of…. lezen. Jaren geleden, in de tijd dat ik nog geen kinderen had, las ik elke avond hoofdstukken weg. Daarna in de tropenjaren met baby’s en dreumesen deed ik dat niet. Ik was blij als ik ’s avonds mijn bed zag en kon slapen. Lukas, onze jongste zoon, is nu vijf jaar en wat ik merk is dat de avonden weer beetje bij beetje voor mezelf worden. Soms nog vol ongeloof hoor. Dan voel ik een onrust:” wow, wat ga ik allemaal in deze uren doen?” alsof het nuttig moet zijn. De avonden dat ik de rust ervaar ben ik wel weer aan het lezen. Liggend in bed, badderend in een warm bad of zittend op de bank. Afgelopen week heb ik weer eens een tijdschrift gelezen. Ik moet zeggen dat ik dat niet zo heel vaak doe. Meestal vergeet ik het om een tijdschrift te kopen.
Hoe komen we in hemelsnaam al die vrije dagen door?
Het stukje tijd voor jezelf is er voor veel mensen bij ingeschoten de afgelopen periode. Oké, ik zal specifieker zijn, ik denk dat dit vooral speelt bij gezinnen met kleine kinderen. Ik hoor ook verhalen van stellen die alle tijd hebben om hun huis op te knappen en oudere mensen die de zolder eindelijk ontspullen met speelgoed uit de jaren ’70. Maar voor de gezinnen is het wel een intense tijd geweest met weinig ruimte voor jezelf. Hier in het noorden gaan de kinderen vanaf maandag weer alle dagen naar school. De periode tot aan de zomervakantie is vier weken en dan zijn ze weer zes weken vrij. De vraag die gesteld wordt op de voorkant van het magazine: “Hoe komen we in hemelsnaam al die vrije dagen door?” is wel een goede vraag. Elk jaar na de zomervakantie hoor ik op het plein wel iemand zeggen;” de vakantie had best vier weken mogen duren, zes weken is wel lang hoor.” En nu hebben we al die Corona thuisblijf dagen ook al gehad. We hebben dus genoeg vrije dagen dit jaar. In de zomervakantie gaan de meeste mensen wel op vakantie, maar de andere drie of vier weken dan? Vaak is er nog je werk, de kinderen die naar de opvang gaan en dan is er toch nog zeeën van tijd waarin de verveling toe kan slaan en de kinderen op zoek zijn naar iets leuks.
Entertainmentservice “mama”
In het magazine, gericht op mama’s van kinderen van 4 tot 12, is er een fantastische mix tussen “doen, maak, lees”. Deze drie items vindt je ook terug op hun website. Het lezen is voor jezelf als ontspanning wanneer je dus ligt te badderen. Het zijn mooie verhalen over moeders die het roer om gooien, een verre reis maken met het gezin of een bijzondere woonvorm vinden nadat ze gaan scheiden. De doen items zijn gericht op leuke uitjes in Nederland, spelletjes tips voor thuis en do it yourself tips voor heerlijke gezichtsmaskers. Wat ik hier leuk aan vind, is de combinatie van doen met de kinderen maar ook doen voor jezelf. Lekker de tijd nemen om een masker te maken en op te doen, is ook een fijn momentje voor jezelf. Entertainmentservice “mama” hoeft natuurlijk niet altijd aan te staan. Tot slot staan er heel veel maak ideeën in het magazine. Een mooie tegenhanger voor het item over beeldschermtijd. Beeldschermtijd is fijn voor jezelf én voor de kinderen. Maar naast beeldschermtijd is er natuurlijk heel veel tijd over. Dan is het leuk om één van de maak of doen dingen erbij te pakken. De golden oldie kijkdoos maken staat er ook in. Weet je nog hoe magisch het als kind was om in een kijkdoos te gluren? Vooral als de bovenkant zo’n prachtig blauw of roze doorschijnend papiertje had? De bouwplaat voor deze kijkdoos met dieren staat erbij. De kinderen kunnen die zo uitknippen en in kleuren. Alleen nog even een schoenendoos regelen. Dat is pas gemak!
Is dit een must read?
Dit magazine is erg leuk voor mama’s met kinderen vanaf 4 jaar. Hierdoor ook erg verfrissend omdat de andere magazines gericht zijn op zwanger zijn en baby tijd. De opmaak is kleurrijk en met 138 pagina’s heb je ook echt iets in handen. De doen, maak, lees categorieën vind ik leuk gevonden. Dus ja, ik vind het een magazine wat de moeite waard is om te lezen en te verknippen met alle doe items.
Los exemplaar of abonnement
Je kunt dit nieuwe magazine kopen in de betere boekhandels Bruna, AKO, The Read Shop en Primera. Het tijdschrift verschijnt 3 keer per jaar en je kunt ook een abonnement afsluiten voor de komende 3 magazines. Meer informatie over het magazine vindt je op de website van Mama Leest en op hun Instagram. Complimenten aan Danielle, Katja en Esther, de drie moeders die dit magazine gerealiseerd hebben.
Zondag 6 juni geef ik in samenwerking met Mama leest 1 exemplaar weg. Check mijn Instagrampost om mee te doen!
Je spullen zijn niet in één dag in je huis gekomen, ze zullen er ook niet in één dag uitgaan.
Rommelplekjes
Dank jullie wel voor jullie antwoorden! Vorige week heb ik een poll geplaatst op mijn instagram met de vraag: “Welke plek in huis is bij jouw gezin het snelst rommelig?” Bijna 60 antwoorden kwamen binnen! Als ik bij ons gezin kijk, staat met stip op één het aanrecht. We hebben een aanrecht met een los aanrechtblok. Op dit blok is er altijd een hoekje vrij. Nou ja, vrij, dat is alleen zo als ik dat heb opgeruimd. Meestal ontstaat er vanaf maandag een stapeltje papieren. Het begint met de tekeningen die terug komen van school. Daarna komt er een folder of een krant binnen, die komt er ook bij. Dan heb ik mijn schoonmaakplanner gebruikt en ligt er bovenop. Halverwege de week ligt er een stapeltje met nog meer tekeningen en spullen en op vrijdag denk ik: “waar is nou die ene brief van school gebleven?” Even het stapeltje opruimen et voilà daar is het.
Dit stapeltje bedoel ik. Deze is van vanmorgen 🙂
Jullie top drie is de volgende:
de eettafel
de hal
slaapkamer
Tja de eettafel. Dat is denk ik wat bij mij op mijn aanrechtblokje gebeurd. Volgens Dieke is dat bij haar met stip de tafel. “Als verzamelplaats van knutsels, post, dingen-die-ik-nog moet enz.” Aan de ene kant vind ik het altijd wel een gezellig rommelplekje, er mag ook gewoon geleefd worden in een huis. En soms stoort het mij ook, dan is het weer nat geworden. Of als ik wat wil bakken moet ik eerst alles verplaatsen. Nu ruim ik het op in het weekend en kan er op maandag weer een nieuw stapeltje ontstaan.
Op de tweede plek staat de hal. De combinatie van jassen, veel schoenen, schooltassen en sportspullen wordt genoemd. Vaak is de hal ook een kleine ruimte waarin we toch best veel spullen in kwijt willen. Ook in die ruimte hebben we een open garderobe en schoenenplanken. Hierdoor is alles zichtbaar en daardoor oogt het snel rommelig. Er is een onderzoek geweest en daaruit bleek het volgende: als je binnenkomst van je huis netjes is, dan lijkt de rest van je woning ook netter. Dat heeft met de eerste indruk van mensen te maken. Mocht je mijn vorige blog nog niet gelezen hebben, deze vind je hier. De blog gaat over het makkelijk opruimen van je schoenen.
Als laatste wordt de slaapkamer aangegeven. Hiermee wordt de eigen slaapkamer bedoeld, maar ook de slaapkamer van de kinderen. Ik lees op dit moment het boek Superslapen van Floris Wouterson. Hij benadrukt hoe goed het is voor je nachtrust als je in slaap valt en wakker wordt in een opgeruimde kamer. Ik geloof dat gelijk. Als ik wakker wordt in de rommel, vind ik dat echt niet relaxt. Onze slaapkamer is heel minimalistisch en opgeruimd. Dit komt ook door de huismijt allergie, dus geboren uit noodzaak, maar zo fijn!
Lotte stuurde een foto van haar eettafel
Hot spot
Wat is nu precies een hotspot? De term komt van Flylady. De Amerikaanse queen op het gebied van je huis. Ze gebruikt de term voor plekjes in huis die snel rommelig worden. De eettafel, de hal, je kleren op je slaapkamer, de speelgoed hoek etc. Zelf heb ik aangeleerd elke dag even 15 minuten van mijn tijd in te zetten om die plekjes op te ruimen. Dit voorkomt een hele grote chaos en 15 minuten zijn zomaar voorbij. In mijn “plan je schoonmaak-planner” staan deze 15 minuten ook. (binnenkort verkrijgbaar)
Ik vroeg op Instagram ook wie een foto wilde sturen van zo’n rommelplek. Iemand gaf aan, dit niet te durven omdat ze zich schaamde. Ook hoor ik wel eens als ik ergens kom: “let maar niet op de rommel hoor…” en zelf zei ik dat vroeger ook wel eens. Maar volgens mij hoeven we ons niet te schamen. Wij zijn vrouwen met heel veel taken en maar 24 uren. Hierin maken we keuzes. Soms ploffen we op de bank omdat we moe zijn en geen zin meer hebben om zo’n hot spot op te ruimen. Prima! Soms hebben we de hele dag gewerkt en zien we morgen wel weer hoe de dag eruit ziet. Prima! Gun jezelf om je niet meer te schamen en denk en doe liefdevol.
Helpende denk en doe tips
ik kies nu voor mijn welzijn en rust in plaats van opruimen
ik vraag mijn gezin om allemaal even 15 minuten te helpen. Wij kunnen daarna relaxen en toch is het opgeruimd
ik regel hulp in mijn huishouden, want ik vind het niet leuk om te doen, maar ik wil het wel schoon hebben
ik ga elke dag 15 minuten opruimen, zo blijft het netjes en kost het niet teveel van mijn tijd
ik vind mijn rommel prima en trek me niets aan van mijn moeder die er wel wat van vindt
maak je eigen gedachten of actie die jouw helpt…
mijn kast zoals ik die het liefste zie, maar ook dit is een hot spot in mijn huis
Deze week zag ik een post voorbij komen van Mathijs Vrieze. Voor wie hem niet kent; hij is een healthy chef en tv-kok met superheerlijke recepten. In zijn post op Instagram vroeg hij zich af waarom veel mensen niet van koken houden. Een terechte vraag denk ik.
Koken is vervelend
Ik hoor het ook om mij heen. Eten en vooral het avond eten wordt gezien als vervelend en lastig. Voor een deel snap ik dat. Eerder toen we onze kinderen nog op de dagopvang hadden ging het soms zo: Moe van het werk reed ik naar de opvang. De kinderen waren blij me te zien maar ook moe. We reden naar huis en daar aangekomen begon het huilen, elkaar plagen en luisteren was op dat moment niet hun sterkste punt. Ik zette een filmpje op en zo kon ik eten klaar maken. Vlug, want het was laat en de kinderen moesten nog douchen en dan naar bed. Zodra het eten op tafel stond waren de reacties wisselend. Van “oh lekker, eten.” tot volledige stilte, mij strak aankijkend en het hoofd wegdraaien wanneer ik een hapje wilde geven… en dat is trouwens een betere variant dan de peuterpuber die alleen maar nee gilt!
Zelf vind ik koken leuk. Ik vind het fascinerend dat iets als een zaadje begint, bloeit, groeit en dat je het dan kunt eten. Dat is toch bizar als je daar over nadenkt? Anyway, ik houd van verschillende smaken en uitproberen van recepten. Daarnaast vind ik gezond eten belangrijk. Trouwens, wel in combinatie met eten wat lekker is maar niet gezond. Zoals eigenlijk alles in het leven; balans tussen het één en het ander. We zijn inmiddels ook een paar jaar verder en de peuterpuber taferelen liggen achter mij. Het is rustiger aan tafel en de kinderen zijn nu niet meer bij een opvang. We kunnen nu op tijd en minder vermoeid eten. Dit is denk ik al 80% reden voor meer succes aan tafel.
Even terug naar de vraag
Waarom houden veel mensen niet van koken? Zelf denk ik dat het onder andere te maken heeft met “jong geleerd is oud gedaan.” Ik heb nooit geleerd om te koken totdat ik op kamers ging en het toen moest doen. De eerste weken heb ik verschrikkelijk gegeten weet ik nog, het smaakte nergens naar…
Mijn jongens helpen regelmatig mee met koken. Ze komen zelf vragen of ze mogen helpen. We maken er dan iets fijns van samen. We proeven ondertussen van de ingrediënten en ik leer ze de namen van alles wat ze gebruiken. Vandaag was dat trouwens granaatappel, dat kenden ze nog niet. Natuurlijk is dit geen garantie op een leuk en gezond kookleven, maar ze zijn nu wel onderdeel van wat er op tafel staat. Ze zijn trots als iedereen er lekker van eet. En als ze het minder lekker vinden, dan bedenken ze zelf ook wat de volgende keer anders kan! Dat is toch superleuk? Zo laat ik de kinderen onderdeel zijn van een belangrijk onderdeel in ons leven; onze voeding. Ik hoop dat de kinderen van nu weer gaan leren te genieten van basisvoedsel en pure ingrediënten en daar zelf mooie gerechten van kunnen maken.
Een nieuw gerecht uitproberen
Vanmorgen wilde ik een nieuw gerecht uitproberen. Dat doe ik geregeld en nu Lukas naar school gaat heb ik daar nog meer tijd voor dan eerst. De jongens waren dus op school en konden helaas niet helpen. Prima, muziekje aan, ingrediënten op het aanrecht en ik ben in mijn element. Dit gerecht van Mathijs heb ik gemaakt:
De combinatie van mango met granaatappel trok mij aan. Een tiramisu is sowieso lekker. In het gerecht is meer kwark verwerkt dan normaal waardoor hij ook lichter en minder vet is. De kwark was lekker licht qua smaak en de mango was heerlijk zoet. Dit gerecht is heel gemakkelijk om te maken en kan niet mis gaan denk ik. De tiramisu kon een paar uur in de koelkast staan voordat de kinderen weer thuis waren. Aan het einde van de middag pakte ik de tiramisu uit de koeling en de kinderen stonden enthousiast om mij heen toen ze het gerecht zagen… dit leek hun lekkerrrrrr. Joris, Bart en Lukas hebben hem getest. Om het voor de kinderen toegankelijker te maken heb ik ook aardbeien erop gedaan. Ze hebben wel de granaatappel geproefd. Lukas en Joris vonden het lekker en Bart niet. Na de eerste hapjes wilden ze graag een bordje vol. Een succes dus. Zoals ik in het begin al schreef, ik ben altijd op zoek naar balans. Dit gerecht is niet superhealthyfood, wel heel lekker. Wil je zelf het gerecht maken? (aanrader!) klik dan op deze link direct naar de website van Mathijs.
Wij gebruiken cookies om onze website en onze service te optimaliseren.
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
